Tradicionalmente xabón e auga utilizáronse para limpar a pel. Non se pode falar de evidencia sobre cal sería a frecuencia óptima, a técnica de lavado e o tipo de secado máis adecuado para manter a hidratación da pel e a súa función protectora; con todo, a utilización frecuente e reiterada de xabóns convencionais considérase unha técnica demasiado agresiva para peles expostas a humidade e para peles fráxiles.
A auga durante o lavado produce unha acción mecánica (acción de arrastre) que axuda a eliminar os residuos orgánicos presentes na pel, e unha acción química que facilita a disolución das sustancias químicas solubles. Se a auga utilizada no lavado está demasiado quente, podería orixinar, ademais de lesións pola calor, un secado excesivo e innecesario da pel.
As solucións jabonosas ao conter ácidos graxos ou triglicéridos e surfactantes iónicos como o lauril sulfato sódico, poden producir, polo uso frecuente e repetitivo, ou ao entrar en contacto coas feces e os ouriños, pode aumentar aínda máis o pH da pel provocando unha alcalinización da mesma, reducir o grosor do estrato córneo e mesmo deteriorar ou eliminar o manto hidrolipídico cutáneo, así como, alterar o equilibrio da flora saprofita co consecuente aumento do risco de colonización por microorganismos patógenos e favorecer unha dermatitis de contacto, ou empeorar a existente. Estímase que a pel tarda, en condicións normais, sobre 45 minutos en restaurar o seu pH normal (entre 4, 8-5, 6), pero en casos de exposicións prolongadas á humidade ou a incontinencia, este proceso pode durar ata 24 h.
O secado posterior ao lavado con auga e xabón require unha adecuada técnica, especialmente en pacientes incontinentes, xa que é un dos procedementos que mellor prevén o risco de lesión cutánea por humidade e evita o excesivo arrefriado corporal (sequedad da pel). A pel debe secarse con suavidade, con moito coidado, mediante pequenos "toquecitos", evitando o rozamento da pel xa que isto pode conducir á fricción e xerar malestar, prestando especial atención nas zonas dos pliegues, zonas perianal e perigenital.
En casos de eccema cutáneo (dermatitis), pel macerada ou que presente lesións cutáneas (gretas, fisuras ou pequenas excoriaciones), recoméndase utilizar produtos limpadores de acción dun só paso (aplicar e retirar sen enjuagar); estes produtos (aerosois ou toallitas desechables) ao non utilizar auga para o seu aclarado, proporcionan máis beneficios (menor custo, menor tempo de coidados e maior efecto desodorizante), ademais de que non deixan a pel nin excesivamente seca, nin excesivamente húmida e por tanto non alteran a función protectora da pel como polo lavado con auga e xabón.
Diversos estudos consideran que un mellor coñecemento, por parte dos profesionais e os propios usuarios, sobre os diferentes produtos de hixiene dispoñibles e os seus beneficios, axudaría a manter o coidado da pel. De aí a necesidade de elaborar un plan de educación sanitaria estruturado e comprensible para todos os niveis aos que está dirixido e que integre tanto aos profesionais como á rede de coidadores informais.